ภิกษุ ท.! ข้อปฏิบัติเป็นทางสายกลาง (มัชฌิมาปฏิปทา) ที่ไม่ดิ่งไปหาสิ่งสุดโต่งสองอย่างนั้น (ความใคร่ในกามและการทรมานตนให้ลำบาก)
             เป็นข้อปฏิบัติที่ตถาคตได้ตรัสรู้เฉพาะแล้ว เป็นข้อปฏิบัติทำให้เกิดจักษุ เป็นข้อปฏิบัติที่ทำให้เกิดญาณ
             เป็นไปเพื่อความสงบ เพื่อความรู้อันยิ่ง เพื่อความตรัสรู้พร้อมเพื่อนิพพาน

ภิกษุ ท.! ข้อปฏิบัติที่เป็นทางสายกลาง ที่ไม่ดิ่งไปหาที่สุดโต่งสองอย่างนั้น เป็นอย่างไรเล่า?
ภิกษุ ท.! ข้อปฏิบัติที่เป็นสายกลางนั้น คือข้อปฏิบัติอันเป็นหนทางอันประเสริฐ ประกอบอยู่ด้วย
องค์แปดประการนี่เอง แปดประการคืออะไรเล่า? คือ :
             1) สัมมาทิฏฐิ (ความเห็นที่ถูกต้อง)
             2) สัมมาสังกัปปะ (ความดำริที่ถูกต้อง)
             3) สัมมาวาจา (การพูดจาที่ถูกต้อง)
             4) สัมมากัมมันตะ (การทำการงานที่ถูกต้อง)
             5) สัมมาอาชีวะ (การดำรงชีพที่ถูกต้อง)
             6) สัมมาวายามะ (ความพากเพียรที่ถูกต้อง)
             7) สัมมาสติ (ความรำลึกที่ถูกต้อง)
             8) สัมมาสมาธิ (ความตั้งใจมั่นคงที่ถูกต้อง)